μυριοτυραννώ

μυριοτυραννῶ και μυριατυραννῶ, -έω (Μ)

1. βασανίζω, τυραννώ πάρα πολύ

2. (η μτχ. μέσ. ενεστ. ως επίθ.) μυριοτυραννημένος, -η, -ον

αυτός που έχει υποφέρει πάρα πολύ, πολυβασανισμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μυρι(ο)-* + τυραννῶ].